Landlíkan og hæðarlínur
Margir kannast við pappalíkön sem gerð eru til þess að sýna yfirborð lands og eru mishæðir þá sýndar með pappaörkum, sem skornar hafa verið eftir hæðarlínum. Með tilkomu tölva opnuðust nýir möguleikar í framsetningu og notkun slíkra gagna. Hæðarlínur henta tölvum ekki vel að vinna með, betra er að nota reglulegt net punkta sem lagt er á yfirborð landsins. Landlíkanið er nákvæmara eftir því sem þetta net er þéttara og oftast er samband milli flughæðar og þéttleikans. Þetta net má svo bæta með því að bæta við svokölluðum brotlínum sem eru strik sem eru teiknuð í þrívídd ofan í giljadrög, eftir fjallsbrúnum, árfarvegum, vegköntum ofl. Landlíkön eru notuð td. við hönnun á vegum, stíflum og öðrum mannvirkjum. Þegar búið er að búa til landlíkan eru hæðalínur reiknaðar út frá því til að nota á framsetningu á pappír.
Loftmyndir viðhalda í dag 5x5 m hæðarlíkani af öllu landinu og þéttara af lágflugssvæðum. Auk þessara hefðbundnu landlíkana hafa Lofmyndir safnað af stórum svæðum afar nákvæmum hæðarlíkönum með Lidar tækni.
lidar
LIDAR tæknin byggist á því að gríðarlegt magn ljóspúlsa er skotið frá tækinu á hverri sekúndu og endurkasts tíminn mældur á hverjum púlsi.
Eitt af því sem LIDAR tæknin hefur fram yfir aðrar aðferðir til að mæla hæðir á landi er að ljóspúlsinn getur endurkastast oftar en einu sinni af mismunandi hlutum á jörðu niðri. Fyrsta endurkast getur til dæmis verið af laufblaði á tré en annað endurkast af grein, síðan lággróður og að lokum jörðinni sjálfri. Ef enginn gróður er til staðar fæst bara eitt endurkast af berri jörðinni.
Styrkur endurkastsins fer eftir fjarlægð, horni og ljósgleypni þess sem hann lendir á en með honum er hægt að meta hvers konar fyrirbæri það er sem ljósið hefur kastast af.